Scheiden doe je niet ineens, maar in kleine beetjes. Ergens is een keer de gedachte in jou ontstaan. Een gedachte als; ‘hoe zou het zonder hem/haar zijn? ‘

Of ‘is dit het nu?’. En misschien ingewikkelder, je begint gevoelens voor iemand anders te krijgen.

Tussen deze gedachten en een daadwerkelijk scheiding ligt een hele weg. Die je voornamelijk alleen aflegt. Het kan een gevoel geven van alleen zijn, van eenzaamheid  wanneer je dit niet kunt of wilt delen.

Het zijn jouw gevoelens, jouw ervaring en het is aan jou om te besluiten wat met dit alles te doen.

Het kan fijn zijn om het op een rijtje te zetten met iemand die neutraal naar de situatie kan kijken.

Vanuit ervaring en professie kan ik met je meekijken en op zoek gaan naar dat wat gezien mag worden. Verhelderen, inzichten krijgen in jou als mens, jouw leven en dat wat voor jou belangrijk is.

Niets staat nog vast, ik stuur niet en ik laat de beslissing om bijvoorbeeld samen in therapie te gaan, of om het te laten rusten of naar een scheiding te gaan bewegen geheel bij jou.

Mijn uitgangspunt is om jou vanuit jouw wijsheid en kracht verdere stappen te zetten.
Voel je vrij en genodigd om contact met mij op te nemen.

Lieve groet, Arianne

Sinds kort kan ik Netflix kijken en de serie Outlander werd mij door een dierbare vriendin aangeraden.

Oké, de eerste aflevering was het even doorbijten … maar daarna ..

Gisteren keek ik aflevering 11 uit de eerste seizoen en ik werd in het verhaal, in het drama en in oude stukken over heksen op brandstapels getrokken.

Enkel mijn lijf was nog fysiek in de kamer en er kwamen diepe emoties los. Ik herkende ze niet eens …

Totdat iemand mij de vraag stelde; ‘ Ben jij soms ook een heks? ‘ Die herkenning en erkenning toen die vraag gesteld werden trokken een stop los.

Ja, ik kon wel met mijn hoofd beredeneren dat ik eerder heksenverbrandingen en verdrinkingen had mee gemaakt.

Maar dat het ook raakte in mijn huidige leven als energetisch therapeut, die had ik even niet zien aankomen.

Kunnen en mogen zijn wie je bent, in deze wereld is blijkbaar nog steeds een grote uitdaging. Authentiek zijn. Ik hou van dit woord. Het omvat alles voor mij in wie ik ben.

Een proces van jaren van mijzelf leren kennen, juist door de diepe dalen en pijn, ben ik steeds meer gaan ontdekken wie ik ten diepste ben.

En dat dat niet altijd in het plaatje van deze maatschappij past, in de omgeving waar ik woon en werk, is niet gemakkelijk.

Mijn werk als therapeut in mijn praktijk doe ik vanuit mijn hart en ziel en daar kan ik niet meer omheen.

In mijn praktijk ontmoet ik allemaal mooie mensen; mannen en vrouwen, van alle leeftijden, die ook op zoek zijn naar wie zij zijn. Vergeten door opvoeding, omgeving en de tijd, voelen zij een roep om weer naar binnen te keren.

Ik voel mij dankbaar, dat ik poosje met hen mee mag lopen. Laten voelen en ervaren dat zij prachtige mensen zijn. Hen laten ontdekken waar hun talenten liggen, hun kracht en hun lessen.

Misschien ben je deze dagen volop bezig met cadeaus te kopen voor de feesten die voor de deur staan.

Wat heb jij jezelf cadeau gegeven dit jaar? Wat zou jij graag willen ontvangen?

Mocht het jouw wens zijn om jezelf beter te leren kennen, van jezelf te gaan houden en te gaan zien welk prachtig mens jij bent … neem dan contact met mij op.

Ik kijk uit naar de volgende aflevering van Outlander, hoe het verder zal gaan met Claire Fraser, Jamie Fraser en hun zoektocht naar geluk en liefde.

Ik wens jou een heel goed en fijn weekend.

Lieve groet, Arianne

Durven kiezen voor dat wat je diep van binnen voelt. Nee zeggen, betekent dan Ja zeggen op iets anders. Durf je ja te te zeggen tegen nieuwe mogelijkheden, nieuwe uitdagingen, een nieuw leven. Kan je daar ook met een beetje bibbers en angst instappen?

Gedragen door je eigen hart en ziel, door de mensen om je heen die jou helpen jouw droom, jouw zielenwens te realiseren.

Het lastige vind ik dat ik met mijn benen vaak op een andere plaats sta. Met mijn ene been in de oude, mijn oude denkwereld. In het denken in beperkingen, in tekorten, in ‘wie ben ik dan wel om ‘ en de sussende gedachten.

Mijn andere been staat in mijn nieuwe wereld die ik afgelopen jaren heb mogen ontdekken.

Het denken in overvloed, in mogelijkheden, in ‘nu mag ik ga doen waar ik voor kwam’ en het durven volgen van mijn hart en ziel.

Je kunt je waarschijnlijk voorstellen dat dit vermoeiend en niet grappig is. En tegelijkertijd is dit ook wat er is. Met mijn rug naar het oude denken en mijn hart en ogen naar het nieuwe denken en voelen!

Na het lopen van het labyrint keek ik uit op de zee, twee rotsen stonden daar als een poort naar de nieuwe wereld. Als in een visioen zag ik mijn eigen Levenschip erdoor varen.

Mijn bemanning is compleet; mijn vriend, de kinderen, mijn familie en mijn vrienden gingen mee op reis. Mijn materiaal is op orde; ik heb veel kennis en wijsheid vergaard afgelopen jaren door het volgen van onder andere studies en het leven zelf is mijn grootste leerschool.

En ik ben als kapitein van mijn eigen levensreis capabel om deze reis verder voor te zetten.

Ik heb Ja gezegd op mijn leven leven vanuit mijn hart en ziel, met alles wat zich aandient. Ik heb Ja gezegd op de liefde in mijn leven, ik mag het en hem ontvangen.

En ik heb Ja gezegd om dat te doen waar mijn hart van gaat huppelen en gloeien.

Nog een dag op dit magische eiland en ik wens dat jij, die dit nu leest, de energie en de intentie voelt en ervaart dat alles mogelijk is.

‘When nothing is sure, everything is possible’

Durf te dromen en durf je dromen te realiseren.

Lieve groet,

Arianne

In het voorjaar werd ik uitgenodigd om samen met 6 andere vrouwen workshops te volgen en te geven. Ik wist meteen dat ik het over het sterven en leven wilde gaan hebben.

Schrijvend in het zonnetje bij het zwembad van een waanzinnig mooie villa op Ibiza voel ik niets anders dan dankbaarheid.

Ik mocht hier zelfs mijn verjaardag vieren en van het moment van wakker worden tot het moment van slapen ben ik in de watten gelegd met lieve wensen, berichten en cadeautjes in welke vorm ook.

Ook via facebook, dank jullie wel! Het is fijn om je leven te kunnen en mogen vieren.

Wat is er veel aangeboden aan stukken om te leren en te delen en te helen. Zeven vrouwen die op zichzelf durven te staan, vol kracht die ook hun kwetsbaarheid durven te tonen.

Yoga, mindfulness, systemisch werken, een labyrint loop en mijn eigen workshop tot nu toe.

Ik heb het labyrint op het strand gelopen, een jaarloop waarin ik mocht zien en voelen, wat ik ga achterlaten en meenemen en welke weg ik kies. Ik heb ‘JA’ gezegd op een aantal voor mij belangrijke aspecten in mijn leven.

De workshop die ik gaf is daar een eerste manifestatie van. Wanneer je werkelijk durft te kiezen voor dat wat je hart je ingeeft, dan gaat het stromen.

Ben je je bewust van jouw wensen, verlangens en dromen?

Durf jij je dromen werkelijkheid te laten worden?

En wat heb jij daarvoor nodig?

In de workshop wordt je je bewust van de delen in je leven waar je minder blij van wordt. Die je anders zou willen doen, die je niet meer wilt doen of juist wel!

Uitgaande dat jouw leven kostbaar is en uniek en dat jij je eigen creator bent. Het is jouw verantwoordelijkheid, jouw belang en jouw geboorterecht om je leven te leven zoals jij dit wilt.

Ben je nieuwsgierig geworden naar deze workshop of mijn andere aanbod in mijn praktijk? Neem contact met mij op via een persoonlijk bericht, mijn website of mail.

Lieve groet,
Arianne

Na 40 jaar heb ik mijzelf aardig goed leren kennen. Ben ik mij meer dan ooit bewust van mijn talenten en schaduwkanten. Van mijn kwetsuren, hoe mijn karakter en persoonlijkheid zijn. En toch, ondanks dat weten, kan een ontmoeting of een gebeurtenis enorm op een knop drukken.

Een van die zaken die ik mijn hele leven al meeneem is dat ik het verschrikkelijk vind om anderen te kwetsen. Vaak gaat dit onbewust. Wat ik te leren heb is accepteren dat ik het niet altijd ‘goed’ kan doen. Dat door alle gesprekken, ontmoetingen en contacten er soms iets ‘mis’ gaat.

Hoe belangrijk is het dan elkaar te vertellen hoe en waarmee je een ander hebt gekwetst. In een open gesprek, zonder beschuldigingen en oordelen, maar wel delen van je pijn.
En elkaar kunnen vergeven. Verder gaan, niet vergeten, maar meenemen in je relatie (familie, vriendschappelijk, partner) met de ander. Het er ook mogen laten zijn.

In aanloop naar een workshop over Bewust Leven, Bewust Sterven, ben ik meer dan ooit bezig met zaken die ik met mij meesleep. Waar ik last van heb, die knagen aan mijn geweten of die schuren. Ik kan ze nú aangaan, bespreekbaar maken en er mee aan de slag gaan.

Vanochtend had ik zo’n gesprek waarin pijnlijk duidelijk werd waar de schoen wringt. Luisteren naar elkaar, niet veroordelend, voelen wat het met je doet. Het even laten bezinken, later op terug komen. En dan verder gaan op het pad waar je allebei op loopt.     Moeilijk, pijnlijk, verdrietig en tegelijkertijd zo waardevol om dit met elkaar te durven delen. Na mijn emoties de vrijheid te hebben gegeven om er te zijn, komen de inzichten met grote snelheid binnen.

Ja, ik ben mens en ik doe in mijn leven wel eens dingen die een ander kwetsen. En ja, dat mag, dat is menselijk. En is het belangrijk uit te spreken wat dwars zit in relatie tot een ander. Dan kan je een open relatie hebben waarin alles er mag zijn. Hoeveel vreugdevolle momenten kan je vervolgens ook weer hebben met elkaar.
Jezelf en de ander accepteren te zijn wie je bent, hoe de ander is. Dat maakt het leven zoveel zachter, liefdevoller en plezieriger.

Heb jij iets in jou dat al een poosje schuurt? Dat je niet lekker zit in relatie tot een ander? Heb de moed je over die soms enorme drempel heen te stappen en in contact te gaan. Laat je kwetsbaarheid zien, vanuit liefde voor jezelf en de ander. Het is zo mooi om vanuit die kwetsbaarheid samen verder te bouwen aan de relatie die je samen hebt.
Het gaat in het leven niet om hoeveel geld je op de bank hebt staan. Het gaat niet om alle uren die je werkt.
Het gaat er om om jezelf lief te hebben en anderen lief te hebben. Dat is het enige dat overblijft.

Nu kan het nog, je weet niet of er voor jou of de ander nog een morgen komt. Vier het leven, durf mens te zijn! En dit roep ik natuurlijk ook heel hard tegen mijzelf hè!

Lieve groet,
Arianne

Mijn leven lang heb ik van dansen gehouden. Niet in professioneel opzicht of per direct op een grote dansvloer. Maar gewoon thuis, alleen, met mijn kinderen en zo nu en dan op een feestje.

Wel had ik al langer de wens om salsa te leren. De passen, de bewegingen en het gevoel van deze dans te ervaren.

En ineens was daar vorig jaar een potentiële danspartner die het ook wilde leren. Een beetje spannend vonden wij het wel. En de eerste proefles temperde ons enthousiasme enigszins…wat was de dansleraar streng.
Toch hebben wij ons ingeschreven en heeft het ons heel veel gebracht.

Elk lesuur en alle uurtjes oefenen hebben mij zoveel spiegels gegeven van wie ik ben. Karaktereigenschappen, struggles en levensplezier die ineens sterk werden uitvergroot. Soms pijnlijk helder werden zij mij voorgeschoteld; in de dans, in mijn danspartner en in mijn leraar.

Perfectionisme, overgave, loslaten, vertrouwen, vreugde, plezier en geluk.

Afgelopen donderdag kreeg ik wederom een lesje; wat een frustratie. Ik zal eerlijk zijn; vanaf de eerste salsales is duidelijk dat ik grote moeite heb om mij te laten leiden. Niet anders meer gewend dan zelf overal de leiding in te pakken, had ik mij nu over te geven aan mijn danspartner. Een ander dan ik zelf. Pff …

Laat ik duidelijk zijn over mijn respect voor de mannelijke salsa dansers: zij hebben heel wat meer werk te verrichten dan wij vrouwen. Zij bedenken de combinaties, moeten dit tijdig aangeven, hebben hun eigen voeten en handenwerk en dit alles in een rap tempo.

Donderdagavond leken alle mannelijke danspartners moeite te hebben de leiding te nemen. En wat heb ik met mijzelf lopen vechten … ik kende de danspassen inmiddels maar mocht niets doen en kon alleen maar afwachten. Tot de ander aangaf welke beweging en stappen ik had te zetten.

Buiten de muren van de dansschool, op de parkeerplaats durfde ik mijn frustraties eruit te gooien. En mijn danspartner kon mijn getier (en dat stelt nog niet zo heel veel voor hoor) aanhoren zonder er een oordeel over te vormen. Hij pakte het niet op als kritiek, ging niet in de tegenaanval. Maar glimlachte naar mij en keek mij met ogen vol liefde aan.

Wauw. Dank. Voor het spel van de dans, voor de spiegelingen, voor de combinatie van plezier, vreugde en mijzelf steeds dieper leren kennen. En de verdieping en verrijking die het mij en mijn danspartner heeft gegeven. Dank aan de Salsa!

En zo krijgen wij dagelijks situaties voorgespiegeld waarvan wij mogen leren. Jezelf leren kennen, je motieven en beweegredenen. Zonder eerst met de vinger naar de ander te wijzen. En met aandacht en compassie naar binnen te keren.

Durf de leiding over jezelf te hebben; en durf je ook te laten leiden door de gidsen die op je pad komen. Ze komen naar je toe, gezonden en gestuurd, om jou te helpen jezelf te gaan herkennen in wie je ten diepste bent.

Ik wens jou wijsheid en plezier op deze weg naar zelfkennis en zelfliefde.

Lieve groet, Arianne

In ieder leven zijn er momenten waarin er een nieuwe balans gezocht dient te worden. Omdat er in ons leven nu eenmaal dingen veranderen. Je gaat bijvoorbeeld werken na je studie, je kiest voor ander werk, je krijgt kinderen of je stapt uit een relatie of begint een nieuwe.

Ook kan het zijn dat je ziekt bent, in de de knoop zit met jezelf of weer herstellende bent van een ziekte.

Al deze momenten en fasen hebben tijd en aandacht nodig om te accepteren, een plekje te geven en een nieuw evenwicht te vinden. Tijd, aandacht en ruimte om het oude los te laten en het nieuwe in je leven te verwelkomen en te integreren.

Nu je dit zo leest komen er vast herinneringen boven, situaties die je je herinnert. En misschien zit je nu volledig in zo’n situatie.

Onlangs had ik een gesprek met een vriend. Hij vroeg mij hoe dat eigenlijk moet, rouwen om iets wat geweest is of juist niet geweest is. En wanneer er dan iets nieuws op je pad komt.

Ik vertelde over één van mijn verlieservaringen, Bram was nog niet zo lang overleden en geboren, toen ik al in verwachting bleek van Ruben. Een verwarrende en emotionele tijd. Want hoe neem je afscheid van iets of iemand en maak je ook ruimte voor een nieuw leven dat zich aandient?

Voor ieder mens is dit anders, ik vond het zelf pittig, maar heb zeker geen spijt.

Wanneer je jezelf toestaat dat alle gevoelens er mogen zijn, dan geef je jezelf de nodige ruimte.

Dit werkt ook bijvoorbeeld met het beëindigen van een relatie en het verwelkomen van een nieuwe relatie in je leven. Soms zit daar wat langer en soms wat korter tussen.

Ik weet dat veel mensen die mijn stukjes lezen dit zullen herkennen. Hoe verwarrend kan het zijn, dat je nog met boosheid, verdriet en frustratie zit, maar ook gevoelens hebt voor een nieuw persoon in je leven.

Praat erover, met een goede vriend, vriendin of iemand anders die jij vertrouwd. Waarvan jij weet dat diegene enkel en alleen jouw geluk voorop heeft staan.

Door uit te spreken wat er in jou leeft, met welke gedachten en gevoelens jij stoeit, komt er ruimte en helderheid.

En tijd. Tijd helpt te verzachten. Door de dagen, weken en maanden heen merk je dat ervaringen neerdwarrelen. Als stof dat neerdaalt.

Door die ontstane ruimte kan er een nieuwe evenwicht ontstaan. Waarin jij je stabiel en gedragen voelt. Waarin jij volledig kan vertrouwen op jouw eigen kompas.

Lieve groet,

Arianne

Je kiest zelf hoe iets binnen komt; een woord, een gebaar of een blik.

Jij bent niet zelf de emotie, de ervaren pijn, je kijkt er naar en kunt met zachtheid en bijvoorbeeld humor kijken naar je eigen patronen en gedragingen.

Wat maakt dat het zo binnen komt? Door daar verder op door te voelen en jezelf te bevragen kom je je eigen struggles, blokkades tegen.

Onlangs kreeg ik van mijn dochter een les aangeboden inzake feedback en onvoorwaardelijke liefde.

Zij gaf aan het niet fijn te vinden dat ik een aantal keer elders aan het helpen was en ik er niet voor haar was. Mijn aanwezigheid en aandacht werden gemist.

Toen zij mij dit (h)eerlijk onverbloemd vertelde gebeurde er natuurlijk van alles in mijn hoofd, mijn lijf en mijn hart.

Mijn eerste primaire gedachte was in de trant van zelfoordeel: ‘Ik heb mijn kind in de in de steek gelaten. Ik ben geen goede moeder’.

Mijn tweede primaire gedachte was verdedigend; ‘ik heb iemand tijdelijk geholpen en ik was bereikbaar’.

Deze gedachten schoten door mij heen en ik koos ervoor dit niet te delen en aan mijn primaire reactie voorbij te gaan. Ik vroeg haar onder andere het verder aan mij uit te leggen zodat ik haar gevoel, haar beleving kon gaan begrijpen.

Na haar haarscherpe uitleg, analyse mét voorbeeld kon ik alleen maar zeggen dat ik haar had gehoord en dat ik erover na ging denken.

Dit nadenken en bevoelen duurt meestal wel een paar dagen bij mij. Want al mijn oude patronen die nog ergens in mij actief zijn werden geactiveerd. En wat fijn te bemerken dat ik ten opzichte van vroeger niet volledig in het oordeel naar mijn zelf bleef, maar er ook van een afstand naar kon kijken.

Daar waar ik mijzelf vroeger volledig kon afbranden en veroordelen, zag ik nu dat ik andere keuzen had kunnen maken. En dat het één of het ander niet perse fout is geweest.

Wat was ik dankbaar en ook trots dat dit meisje mij zo helder kon vertellen waar zij moeite mee had. Een paar dagen na dit voorval gaf ik haar bij het naar bed brengen terug, dat ik zo trots op haar ben. En dat zij mij aan het denken had gezet. En ook dat ik het moeilijk had gevonden om haar kritiek te ontvangen. En wat zei ze toen; .. Mam, het was feedback, geen kritiek’ . Wauw …12 jaar toch?!

Wat een onvoorwaardelijke liefde voelde ik hier tussen ons. Ik mag, net als mijn kinderen, ‘foute’ keuzes maken. Wij kunnen er met elkaar op terug komen. ‘Dat was niet handig van mij, dat doe ik een volgende keer anders’.
Jeetje, binnen het gezin met elkaar de veiligheid creëren om te delen wat er in je leeft. Wat je raakt, waar je blij of verdrietig van wordt. En waardoor je kan groeien en jezelf kan blijven of jezelf weer kunt worden.

Dank jullie wel prachtige kinderen, dat jullie ons zoveel geven en leren. Onvoorwaardelijk lief hebben …

Lieve groet, Arianne

De wind door mijn haren, de zon op mijn gezicht en samen met twee voor mij heel bijzondere jonge mensen. Dat was mijn zondagmiddag; genieten van elkaar, in alle eenvoud, tijd met elkaar doorbrengen.

Op dit soort middagen lukt het mij altijd een stuk beter om geen zorgen te maken in mijn hoofd. Om alles wat meer in perspectief te zien.

Wij lopen, rennen en spelen. Zover wij weten zijn wij gezond en hebben wij een mooie toekomst voor ons liggen. Niets dus om zorgen over te maken.

Zo’n middag in de bossen en op het strand helpt goed om in het ‘nu’ te zijn en het ‘nu’ te ervaren. Naast de prachtige natuur hier op Voorne Putten kan ik ook enorm genieten van een goed glas wijn in het zonnetje. De geluiden op de achtergrond, Ruben lag languit in het zand en samen met zijn zus spelend in de duinen.

Ik kijk om mij heen en zie allemaal verschillende mensen, met hun eigen levensverhaal. Hun zorgen, hun wensen, hun dromen en verlangens. Ik kijk naar hen en ik wens dat een ieder van hen de moed gaat vinden om knopen door te hakken. Keuzes durven te gaan maken met hun hart.

Wat …als je nog maar 1 jaar te leven hebt. Wat is er dan werkelijk belangrijk voor jou?
Wat doet er dan nog echt toe?

Of stel je voor; ‘je bent rond de 65 jaar en kijkt terug op je leven van nu. Wat zou je dan anders hebben gedaan? Zou je dan liever ander werk hebben? Of je partner, zie je jezelf nog steeds heel gelukkig na zoveel jaar of voel je dat er iets schuurt? Zou je je gezondheid belangrijker vinden of de tijd die je met je kinderen doorbrengt. Vul maar in …

Ik wens jou een leven vol geluk, liefde en gezondheid. En ik weet ook dat wij vaak het meeste leren van de zaken die ogenschijnlijk minder goed lijken te gaan.

Durf jij te kijken naar jouw leven? Durf jij werkelijk te gaan bevoelen wat dat knagende gevoel diep van binnen is?

Ik denk dat wij ten diepste allemaal op zoek zijn naar onszelf en de wijze waarop wij onszelf willen manifesteren in deze wereld.

Wanneer jij weet waar je heel blij van wordt, waar je hart van open gaat en je hele systeem begint te stromen, dan heb je goud in handen. Jouw goud!

Als je wilt kunnen wij ook samen op zoek naar jouw goud. Voel je vrij om contact op te nemen.

Lieve groet, Arianne