Ik heb genoten van een prachtige familievakantie op Tenerife. Mooie momenten, dierbare herinneringen met elkaar gemaakt. Met mijn vader gedanst, dolfijnen naast de boot zien zwemmen en gezellige momenten met elkaar gedeeld.

Volgens de negatieve testuitslag ging ik gezond het vliegtuig in en ik kwam terug met Corona onder de leden. Twee weken lang op bed en op de bank gelegen.

Mijn verjaardag niet kunnen vieren zoals ik zou willen door thuisisolatie en ziek zijn. Wel heel veel lieve berichtjes, kaarten en bloemen ontvangen. Dat gaf mij een dankbaar gevoel.

Tjonge, na ruim 1,5 jaar dan toch het virus ergens opgelopen. En ja, knap ziek van geweest, het voelt als een stevige griep. Gelukkig heb ik lieve familie en vrienden die voor mij zorgden. Eten op de stoep, boodschappen in de gang. ‘As ik iets voor je kan doen, zeg het dan’. Echt hartverwarmend.

En vooral omdat ik niet zichtbaar veroordeeld word op keuzes die ik maak. Ja, misschien had ik minder ziek geweest als ik wel dat prikje had gehaald. Dan hadden mijn naasten niet zoveel hoeven te zorgen. Maar het maakte hen niet uit, zij waren er voor mij.

Lieve mensen, ik droom van een wereld waarin wij respectvol en in liefde en verbinding met elkaar omgaan. Niet tegen elkaar, maar naast elkaar.

Ik voel mij vaak verward, soms zelfs verbijsterd en boos. Afgelopen maanden zijn ondenkbare dingen in onze samenleving gebeurd en niet alleen in Nederland. Het gaat maar door.

Ik vraag mijzelf dagelijks af; hoe kan ik het verschil maken? Wat is mijn bijdrage om weer in een vrij Nederland te kunnen leven?  Ik zoek mijn weg in alle informatie die mij toekomt en wat ik kan doen is in mijn hart blijven. En onder andere de kracht van visualisatie inzetten.

Ik zie heldere beelden van naties die met elkaar samenwerken. Waarin de aarde weer hersteld van alles wat wij als mensheid haar hebben aangedaan.

Ik zie mensen die uit vol bewustzijn en liefde voor zichzelf en elkaar een manier hebben gevonden om samen te leven.

Wat is jouw bijdrage?

Lieve groet, Arianne