Ik ben voor de zoveelste keer weer beginnen te lezen in een boek van Shirley MacLaine. ‘Voettocht naar Santiago de Compostela’. 
Een boek dat al jaren met mij meereist en telkens nieuwe inzichten geeft. Afhankelijk waar ik zelf op mijn pad ben.

Shirley gaat de Camino lopen, de bekendste pelgrimsroute van de wereld. Haar beschouwingen, ervaringen en inzichten zetten aan tot zelfreflectie. Het beginnen van een pelgrimage lijkt geen bewuste keuze. “Zo, dit jaar ga ik eens een pelgrimsroute lopen’.

Het lijkt ingegeven door een dieper weten, een innerlijke stem. Zo duidelijk waarneembaar dat je niet anders kunt dan er gehoor aan geven. Het gaat over op zoek gaan naar jezelf, over nieuwe inzichten krijgen, zowel over jezelf als de wereld om je heen.

Mijn gedachten dwalen regelmatig af naar mijn eigen pelgrimstocht, mijn leven. Een duidelijk markeringspunt is mijn reis naar Israël geweest in juni 2012. Die reis paste helemaal niet in mijn leven destijds, vond ik. Twee jonge kinderen, werk en een studie. Daar tussenuit stappen om zo’n 8 dagen naar een land te gaan waar ik altijd aversie tegen had. Dat was gek.

En toch, die innerlijke stem, telkens weer naar de site van Ton van der Kroon en die reis bekijken. Zelfs Ton nog gebeld en daar waar mijn persoonlijkheid nog allerlei bezwaren had ‘wist ik’. Deze reis heb ik te maken en dat heb ik alleen te doen.

Door te kiezen voor deze reis durf ik nu zelfs te zeggen, koos ik voor een andere wending in mijn leven.

Het was overweldigend, verrijkend, een hereniging met ‘oude’ vrienden. Ervaringen die bij het thuiskomen te absurd leken om echt gebeurd te zijn.

Deze reis, waar ik nog veel meer over kan schrijven, is voor mij een pelgrimage geweest.

Ik wens jou, op jouw manier, dat je de tijd en gelegenheid inzet om te bezinnen. Te ervaren hoe rijk jouw leven is, wie je was, wie je wordt en wie je nu bent.

Lieve groet, Arianne