Maandagmiddag ging ik naar het strand. Het lukte mij niet om in mijn eigen huis tot rust te komen.

Door letterlijk in beweging te komen en in de natuur te zijn lukte het mij wél om in mijn eigen stilte te komen. In verbinding met mijn hart.

Een aantal gebeurtenissen hadden mij flink geraakt en ik wist niet hoe mij daartoe te verhouden. Op zo’n moment keer ik naar binnen en ga op onderzoek uit. Ik bevraag mijzelf, ik voel en ga in gesprek. Met mijzelf.

Durven vertrouwen op je eigen kennis, je innerlijk weten, op je intuïtie. Dat vergt moed. Juist wanneer het compleet het tegenovergestelde lijkt te zijn van hetgeen jouw omgeving vindt of ervaart.

Durf jij anders te zijn, je eigen pad te volgen?

En wat heb je daarvoor nodig?

Het is belangrijk te gaan verkennen, herkennen én erkennen wat jouw hulpbronnen zijn. Wie, wat of hoe zorg jij dat je weer in balans komt?

Na mijn wandeling langs de vloedlijn, het liggen in het zonnetje in een duinpannetje en de terugrit voelde ik mij weer rustig en in contact met mijzelf.

Door terug te keren naar mijn hart, voelde ik geen oordeel meer over mijzelf. Door vanuit mijn hart mijn wereld te aanschouwen kon ik mij weer verhouden tot wat er was en is.

Ik wens jou de stilte, het durven zijn met alles wat is en jezelf in liefde te omarmen.

Lieve groet, Arianne