We wisten al langer dat het eraan zat te komen. Nee hoor, geen overlijden van een dierbare. Maar wel een afscheid dat noodzakelijk was en goed gedaan moest worden.

Mijn ouders hebben hun huis verkocht, het huis dat al generaties lang in de familie is. Het huis waar ik geboren ben, mijn jeugd heb doorgebracht en waar ik naar volwassenheid ben gegroeid.

Gedurende de maanden dat ik ernaar toe groeide kwamen de herinneringen steeds meer terug. Mijn ouders, mijn zus en ik woonden naast mijn opa en oma van mijn vaders kant. Destijds nog ver in de polder en dat betekende voor mij dat ik veel met voornamelijk opa als grote vriend optrok. Samen in de tuin werken, kappertje spelen en Sesamstraat kijken. Heel soms mocht ik bij hen douchen, omdat zij van die lekkere appeltjesshampoo hadden.

Kijkend naar mijn gezin van herkomst lijk vooral ik het sterk te voelen. Afscheid van de Langeweg. En blijkbaar ging het niet ineens zoveel om het huis, maar om de plek, de locatie en de geweldige tuin. Waar niet alleen ik, maar ook mijn kinderen weer hun avonturen hadden beleefd.

Ik begon mij af te vragen of ik niet te overdreven reageerde op dit afscheid en de verhuizing van mijn ouders. Maar nee, ook dit heeft een goede afsluiting nodig op een manier die mij past. Het betekent niet alleen het loslaten van een fysiek plaats, het voelt ook als een nieuwe fase. Een nieuwe fase van mijn ouders, een nieuwe fase voor mij. Het is alsof ik een deel van mijn leven afsluit en nu kan ik zeggen, het is goed.

Goed afscheid nemen, hoe doe je dat? Hoe doe jij dat?

Ik heb hierin mijn gevoel gevolgd, erover gesproken. Wij hebben vorige week een wonderlijk bijna Corona-proof samenzijn gehad met elkaar. Wij hebben er gelogeerd, verstoppertje gespeeld en voor de laatste keer in die prachtige tuin ontbeten.

Gisteren, een laatste rondje met mijn kinderen. Iedere kamer ingegaan en bewust uitgegaan. Nog 1x keer op de trampoline, nog 1x door het gras rennen en nat worden van de regen die naar beneden stortte. Bij het wegrijden mijn laatste tranen laten komen en toen ritueel de sleutels bij mijn ouders  in hun nieuwe huis overgedragen.

Een plek, een huis, een periode, een relatie of wat dan ook. Goed afscheid nemen, is afscheid nemen op jouw manier.

Met een glimlach op mijn gezicht en een dankbaar gevoel sluit ik nu een periode van wel 42 jaar af. Het is goed zo.

Lieve groet, Arianne