Naar woorden zoekend zit hij tegenover mij op de roze bank. Een grote man die het allemaal even niet meer zo goed weet.

Hij heeft een baan, een vrouw en kinderen en een handjevol vrienden. Het leven is hem redelijk komen aanwaaien zoals hij zelf zegt.

Maar de laatste tijd is er iets aan het veranderen. Een knagend gevoel dat hij niet herkend. Het neemt echter zoveel plek in dat hij het wil onderzoeken voor hem zelf.

Het is alsof hij met een andere bril de wereld om hem is gaan bekijken. Iedereen leeft zijn leven, doet zijn dingen en zij lijken er tevreden mee.
Voor hem is dat verandert. Is dit het nu? Dit leven, dit werk, deze vrienden? Het komt plotseling zo oppervlakkig op hem over.

Enerzijds een zeurend en onprettig gevoel, dat knagende. En tegelijkertijd voelt hij iets van het oude avontuur in hem wakker worden. Hij hoeft geen akkoord te gaan met hoe het nu is.

Hij vraagt of ik hem kan helpen in het onderzoeken van nieuwe mogelijkheden. Talenten ontdekken die hij nog niet heeft (h)erkend in hemzelf.

Ik word hier zo blij van. Een medemens tegenover mij die bewuster het leven wil leven. Wil gaan inkleuren op de manier die nu bij hem past.

I’m in. Om jou te helpen je eigen kompas te gaan herkennen en gebruiken.

Lieve groet, Arianne

Note: het betreft een casus die geheel uit mijn fantasie is ontsproten. Eventuele gelijkenissen berusten op puur toeval. Ik heb de casus geschreven om je een beeld te geven voor welke vragen mensen in mijn praktijk komen.