Het gebeurde gewoon, ineens zag ik mijn middelvinger in mijn binnenspiegel van mijn auto heen en weer zwaaien…Of het nu door de Volle Maan kwam of door de gebeurtenissen eerder deze week, maar ik ben door mijn eigen “brave ik” gebroken.

Om mij echt heel boos te maken moet je ver gaan. Ruzie maken is voor mij een onbekend gebied. Dus … hoe verrast was ik over mijn eigen emotie en gedrag toen ik gisteren een ruzie op de weg  had met een vrachtwagenchauffeur.

Voor de mensen die bij mij in de buurt wonen kennen wel de stoplichten bij Geervliet richting Heenvliet. Regelmatig sorteer ik op de linkerbaan voor en voeg dan keurig na de stoplichten naar rechts in. Zo ook nu en zeker toen ik een grote vrachtwagen op de rechterbaan zag staan.

Tot mijn stomme verbazing was de chauffeur geenszins van plan mij voor hem te laten invoegen. Ik trok harder op, hij trok harder op …

De chauffeur begon te toeteren en ik zag mij genoodzaakt over het verdrijvingsvlak te gaan rijden om niet te moeten remmen voor de auto’s achter mij.

Inmiddels was mijn adrenaline sky high en toen ik net voldoende ruimte had om in te voegen seinde die grote vrachtwagen met zijn lichten. En voor ik het wist had ik mijn middelvinger in de lucht …

Sorry daarvoor meneer de vrachtwagenchauffeur.

Vervolgens begon de bestuurder vóór mij met zijn wijsvinger bestraffend duidelijk te maken dat ik in zijn ogen niet goed bezig was. Thuisgekomen en nog vol van wat er zojuist op de weg was voorgevallen ben ik gaan reflecteren op mijn eigen gedrag. De grote vrachtwagen gaf mij niet de ruimte en de chauffeur voor mij keurde mijn gedrag af.  Dat triggerde mij enorm.

‘Hoezo laat je mij er niet tussen?” Een beetje als een Calimero die ineens ontdekt dat hij zo klein niet is.
En dan bestraft worden voor het voor mijzelf opkomen; beetje jammer.

Voor mij heeft dit akkefietje te maken met mijn plaats innemen. Mij niet weg laten duwen in een hoekje en dan maar afwachten tot ik toestemming krijg er te zijn.
Dit plaatsend in de context van andere gebeurtenissen deze week is het mij helder geworden.

Soms is het gewoon nodig om je te laten horen en te laten zien. Een figuurlijk ‘nee’ ik laat mij niet in een hoekje zetten door (instanties, organisaties, personen) en een figuurlijk ‘ja’ ik ben er en mag er zijn.

En nu ik het er toch over heb, ja, ik ga mij weer laten zien op  Facebook! Om mijn vernieuwde website te promoten én om mijn nieuwe aanbod in de wereld te zetten!

Tot snel !

Lieve groet,