Mijn oude trouwe Daihatsu Cuore is de deur uit, ik moest afscheid nemen van deze kleine grijze dame. Vele kilometers hebben wij samen gereden, door binnen- en buitenland. En ik weet het, het is een stuk materie, maar toch heb ik een band met haar opgebouwd. Ze was mijn eerste eigen autootje die ik tijdens mijn scheiding gekocht heb. Ruim 7 jaar waren zij en ik onafscheidelijk.

Het fijne van een nieuwere auto is dat ik nu veel meer mogelijkheden heb zoals cruisecontrole. Maar …daar zit wel iets…

Nu heb ik altijd een pittige rijstijl gehad (zeggen familie en vrienden) en met zo’n cruisecontrole ben ik eerder geneigd mij aan de snelheid te houden; veiliger en voordeliger!

Maar in mijn beleving  geef ik de controle voor een deel uit handen. Het woord zegt het al. Laat dat nu net een thema zijn.

Al bepaal ik zelf welke snelheid ik op de cruise controle inschakel; het voelt alsof de auto zelf gaat bepalen hoe hard ik rij.

En zonder cruise controle lijk ik mij natuurlijker op de weg te bewegen. Wat er ook gebeurd is dat ik behoorlijk meebeweeg met de andere automobilisten. Wanneer er bijvoorbeeld iemand achter mij zit te duwen ben ik geneigd harder te rijden dan dat ik eigenlijk wil. Ik laat mij opjutten.

En ineens begreep ik hoe het voor mij werkt: De cruise controle beperkt niet meer alleen, maar leert mij mijn eigen snelheid en koers te houden. Het voelt heel onwennig en het vergt nog wat overgave van mijn kant.

Ambivalent hè, dat wat enerzijds zorgt dat ik de controle los moet laten, laat ook zien dat ik meer mijn eigen koers mag ‘rijden’.

Snap jij het nog?

Laat jij je sterk beïnvloeden door anderen? Weet je welke kant je op wilt en hoe je dat wilt doen? Of voelt het wel oké om te zijn waar je nu bent?

Wil jij meer je eigen koers gaan bepalen en weet je niet zo goed hoe te beginnen? Neem dan contact met mij op,

Lieve groet, Arianne