Opgebrand, uitgeblust; (bijna) niet meer in staat om je dagelijkse taken te volbrengen. In mijn vorige blog kon je lezen welke signalen je lijf, je hoofd en je omgeving kunnen geven.
De meeste mensen die een burn-out hebben gehad zijn er achteraf dankbaar voor… echt waar.

In het begin, na constatering van je burn-out kun je vaak alleen maar slapen, ‘uitchecken’ en niets voelen.
Je bent al bezig met je herstel, zonder dat je dat misschien in de gaten hebt. In het begin hoef je ook nog geen antwoorden te zoeken op de waaromvraag. Het opsporen van de oorzaken en het oplossen komt later in het proces.

Ga jezelf eerst maar eens opladen: jouw batterij is zo leeg dat na inpluggen in het stopcontact (rust nemen/stoppen met werken/zorgen) er niet direct energie in je systeem komt. En alle energie die je aan het opladen bent, raak je snel kwijt. Omdat alles wat je doet nog extra energie kost.

Neem in deze fase ook nog geen belangrijke beslissingen over je werk, je relatie, je studie of wat dan ook.
Op het moment dat je meer energie hebt ga je als vanzelf ook anders tegen de zaken aankijken. Dan kan je het helderder waarnemen en voelen.

Als je toegeeft aan je burn-out en gaat accepteren dat het écht niet meer gaat, heb je al een grote stap gezet.

Het is belangrijk om naar je huisarts te gaan, of contact op te nemen met de bedrijfsarts. Om de diagnose te stellen en om andere ziekten uit te sluiten.  Daarnaast helpt het jou in je acceptatieproces wanneer je arts de diagnose stelt.

Alsof het dan ‘mag’ van jezelf. Als de dokter het zegt …begrijp je?

Ik weet zeker dat jij uit deze burn-out komt! En wil je ondersteuning zowel mentaal, emotioneel als fysiek? Neem dan contact met mij op.

Lieve groet, Arianne