Vanochtend heb ik een aangename ochtend in het huis van mijn vriend. Twee jonge glaszetters komen het huis voorzien van nieuwe ramen. Vriendlief is werken en ik ben de gastvrouw deze ochtend.

Jonge mannen, Rik en Freek, die als vrienden en collega’s met plezier en passie hun werk doen. Tijdens de werkzaamheden leren wij elkaar een beetje kennen en hun openheid is ontwapend.

Deze ochtend begint voor mij met een rustig klassiek muziekje op de achtergrond. Dan volgt een jazzsound en inmiddels staan er soul klassiekers op waarop we met elkaar meezingen.

Deze dag raken drie levens elkaar, vertellen wij wat over onszelf. Wat ons bezig houdt, waar wij van houden, wat onze toekomstdromen zijn.

Ik zit hier te genieten op de bank; dit maakt mij blij. Wat maakt mij zo blij vraag ik mijzelf af? Het ongekunstelde contact met elkaar, de openheid van delen zonder verwachtingen. In het moment even met elkaar verbinden.

Het luisteren naar deze jonge mensen die zin hebben in hun leven. Die aan het bouwen zijn en nu ook voor keuzes komen te staan.

Ik merk bij mijzelf op dat ik voel dat ik een van een andere generatie ben, maar wel in verbinding. Een andere levensfase is voelbaar.
En met de uitdagingen die iedere generatie deze tijd aan te gaan heeft met zichzelf én zijn omgeving zie ik hier hoop. En de wil er iets moois met elkaar van te maken.

Ook ik worstel met de thema’s van deze tijd en soms voel ik mij daar heel wiebelig in. Onder die wiebeligheid voel ik wel een enorme kracht, vertrouwen en standvastigheid.

De grootste uitdaging voor mij is nu in verbinding te blijven met mijzelf en de mensen om mij heen. Ook als je andere ideeën en overtuigingen hebt. Niet meegaan in de verdeeldheid, maar elkaar blijven vinden in ons mens-zijn, de liefde en de vriendschap die er is. Samen, daar ligt onze kracht.

Lieve groet, Arianne