Als meisje was ik vaak verliefd, ik zag overal romantiek in. Ik had een fijn voorbeeld van huis uit.

In de boeken en de tijdschriften die ik las en de muziek die ik luisterde, overal was die romantische liefde aanwezig. Ik hing aan iemand zijn/haar lippen wanneer hij/zij vertelde hoe ze elkaar hadden ontmoet en verliefd waren geworden.

Na zoveel jaar, ik ben nu 43 jaar, heb ik als mens en als vrouw veel aspecten van de liefde leren (her) kennen. Romantische idealen werden soms neergeslagen door mijn ervaringen, maar uiteindelijk is dat romantische meisje in mij niet monddood gemaakt of erger nog, gestorven.

De belangrijkste les die ik heb geleerd is dat van alle soorten liefde er voor mij één de belangrijkste is. En dat is de liefde voor mijzelf.

Nee, dat is niet hetzelfde als egocentrisme, deze zelfliefde sluit geen naastenliefde uit. Voor mij is het een levenslange weg van telkens terugvinden van die liefde. Vanuit die verbinding met mijzelf is het heel anders verbinden met een ander. Met wie dan ook.

Het heeft jaren geduurd voordat ik mijzelf volledig kon toestaan van mijzelf te houden. Natuurlijk hou je van jezelf! Je bent prachtig zoals je bent! Dat dit een hobbelige weg is mogen duidelijk zijn.
Waarschijnlijk, lieve lezer, herken jij deze weg.

De liefde van je leven ben jij! Herken je jezelf? Durf je jezelf toe staan van jezelf te houden? Te genieten van wie jij bent?

Lieverd, het leven is een kostbaar geschenk. Concentreer je niet op wat je allemaal niet bent of kunt. Focus je op je hart. Op dat kleine kindje die je ooit was. Met al je dromen, alle mogelijkheden. Dat kind is nog steeds in jou aanwezig en wacht op jouw uitnodiging om samen op pad te gaan.

Ik wens jou vandaag, morgen en alle dagen die gaan komen de liefde voor jezelf. Mooi mens!

Lieve groet, Arianne