Na 40 jaar heb ik mijzelf aardig goed leren kennen. Ben ik mij meer dan ooit bewust van mijn talenten en schaduwkanten. Van mijn kwetsuren, hoe mijn karakter en persoonlijkheid zijn. En toch, ondanks dat weten, kan een ontmoeting of een gebeurtenis enorm op een knop drukken.

Een van die zaken die ik mijn hele leven al meeneem is dat ik het verschrikkelijk vind om anderen te kwetsen. Vaak gaat dit onbewust. Wat ik te leren heb is accepteren dat ik het niet altijd ‘goed’ kan doen. Dat door alle gesprekken, ontmoetingen en contacten er soms iets ‘mis’ gaat.

Hoe belangrijk is het dan elkaar te vertellen hoe en waarmee je een ander hebt gekwetst. In een open gesprek, zonder beschuldigingen en oordelen, maar wel delen van je pijn.
En elkaar kunnen vergeven. Verder gaan, niet vergeten, maar meenemen in je relatie (familie, vriendschappelijk, partner) met de ander. Het er ook mogen laten zijn.

In aanloop naar een workshop over Bewust Leven, Bewust Sterven, ben ik meer dan ooit bezig met zaken die ik met mij meesleep. Waar ik last van heb, die knagen aan mijn geweten of die schuren. Ik kan ze nú aangaan, bespreekbaar maken en er mee aan de slag gaan.

Vanochtend had ik zo’n gesprek waarin pijnlijk duidelijk werd waar de schoen wringt. Luisteren naar elkaar, niet veroordelend, voelen wat het met je doet. Het even laten bezinken, later op terug komen. En dan verder gaan op het pad waar je allebei op loopt.     Moeilijk, pijnlijk, verdrietig en tegelijkertijd zo waardevol om dit met elkaar te durven delen. Na mijn emoties de vrijheid te hebben gegeven om er te zijn, komen de inzichten met grote snelheid binnen.

Ja, ik ben mens en ik doe in mijn leven wel eens dingen die een ander kwetsen. En ja, dat mag, dat is menselijk. En is het belangrijk uit te spreken wat dwars zit in relatie tot een ander. Dan kan je een open relatie hebben waarin alles er mag zijn. Hoeveel vreugdevolle momenten kan je vervolgens ook weer hebben met elkaar.
Jezelf en de ander accepteren te zijn wie je bent, hoe de ander is. Dat maakt het leven zoveel zachter, liefdevoller en plezieriger.

Heb jij iets in jou dat al een poosje schuurt? Dat je niet lekker zit in relatie tot een ander? Heb de moed je over die soms enorme drempel heen te stappen en in contact te gaan. Laat je kwetsbaarheid zien, vanuit liefde voor jezelf en de ander. Het is zo mooi om vanuit die kwetsbaarheid samen verder te bouwen aan de relatie die je samen hebt.
Het gaat in het leven niet om hoeveel geld je op de bank hebt staan. Het gaat niet om alle uren die je werkt.
Het gaat er om om jezelf lief te hebben en anderen lief te hebben. Dat is het enige dat overblijft.

Nu kan het nog, je weet niet of er voor jou of de ander nog een morgen komt. Vier het leven, durf mens te zijn! En dit roep ik natuurlijk ook heel hard tegen mijzelf hè!

Lieve groet,
Arianne