De herfst en winter lenen zich uitstekend om naar binnen te keren. In ons warme en droge huis als ook in onszelf. Ik ervaar het als een natuurlijke beweging in mijzelf.

Hoe druk de decembermaand ook vaak beleefd wordt, voor mij is het dit jaar een maand van rust en integratie.Kijkend naar wat er nu in mijn leven is en terugblikkend op het afgelopen jaar.

En net als mijn hartslag kent mijn leven van 2017 ook diepte en hoogtepunten. Ik geloof niet dat ik dit anders zou willen. Het geeft mij het gevoel en het besef dat ik leef. Dat iedere actie een reactie geeft. Iedere gedachte, ieder gebaar brengt iets in beweging.

Bewust stappen zetten; voelen en denken op één lijn proberen te krijgen en een ander, maar vooral ook mijzelf geen pijn meer doen.
Juist de pijn van een gebroken hart, leerde mij mijn grenzen van zelfrespect. Juist die periode van diep verdriet leerde mij dat ik als mens en vrouw veerkracht heb. Dat een gebroken hart geen gebroken hart is. Maar dat ik nog had te leren zachter en liefdevoller voor mijzelf te zijn.

En ook zien dat na de pijn en het verdriet er weer een betere periode aanbreekt. Waarom? Omdat het leven voor mij te mooi en te waardevol is om te blijven terugpakken op de pijn, op de afwijzing van mijzelf en de ander.

In het najaar heb ik een droom laten uitkomen en wat doet dit mij goed! Ik voel in elke vezel dat ik leef, dat ik beweeg, ik dans door het leven. Soms schuifelend, zoekend naar de passen en soms vlinderlicht en swingend. Ik omarm mijn leven en mijzelf.

Hoe is dat voor jou? Wat bracht dit jaar jou? Waar zaten jouw leermomenten? Waar heb je van genoten? En ben je lief voor jezelf geweest?

Als je het fijn vindt om samen terug te blikken en/of vooruit te kijken, neem dan vrijblijvend contact met mij.

Lieve groet, Arianne