Zo buiten zo binnen, zo boven zo beneden …
Buiten raast een stormachtige wind om het huis. Plantenbakken waaien voorbij en de weg is bezaaid met afgescheurde takken.
Zo’n storm kan er ook binnen in jezelf woeden; onrust, een onbestemd gevoel en het even niet weten.
Soms kan je er zelf niet bij; wat is er nu toch met mij aan de hand? Je loopt alle pijlers in je leven na; gezin, werk, gezondheid, sociale omgeving, school. En je komt er niet achter wat er is.
Zelf bevind ik mij nu in de stilte; niet de stilte voor de storm maar eerder in het oog van de orkaan.
Plannen gemaakt, gedroomd, gewenst en niet uitgekomen. Eigenlijk geen eens weten wat ik voel of wat ik vind. Wat nu?
Om mij heen stormt het en ik zit in stilte …te zijn, te voelen.
Wat een mooie timing om er even tussen uit te gaan. Een gepland reisje, een cadeautje aan mijzelf gegeven. Juist op afstand van het dagelijkse kan ik mij soms beter ontspannen en weer helder voelen waar mijn voeten gaan.
Vertrouwen voelen, dat ik op de juiste tijd op de juiste plaats ben. Ook in overgave durven gaan. Ik hoef het ook niet allemaal zelf te verzinnen, al vergeet ik dat nogal eens.
Het is oké om het even niet te weten. Wij vinden het vaak lastig om de controle los te laten. Want oh wat doen wij dat graag! Controle behouden over alle facetten van ons leven.
Vertrouwen. Loslaten. Overgave.
Waar, wie of wat zou jij wel eens willen loslaten? Wat zou jij doen wanneer geld geen issue is? Waar zou jij je wel eens aan willen overgeven?
Lieve groet,
Arianne Zevenbergen
Recente reacties