Tot nu toe heb ik alle reünies in mijn leven afgeslagen. Mijn idee was altijd: als ik iemand had willen blijven ontmoeten dan was dat al gebeurd.
Blijkbaar ben ik ergens onderweg van gedachten veranderd en stond ik toch vanmiddag op een reünie.
De eerste oud collega kwam ik op de parkeerplaats al tegen en ik merkte dat ik echt even moest schakelen.
Acht jaar geleden vertrok ik van die werkplek en wat een transformaties hebben er sindsdien in mij plaatsgevonden.
Maar wat was dat gek: mede door facebook leek het wel of ik een aantal van mijn oud collega’ kort geleden nog had gezien!

Wat een geweldig terug zien van mensen uit mijn verleden. Bij een aantal voelde ik blijdschap van het weerzien, kippenvel en ontroering. Dankbaar om terug te zien en te horen hoe het de ander was vergaan in de voorbije jaren. Oprechte belangstelling voor elkaars leven.

Vragen als: ‘wat doe je nu voor werk?’, ‘hoe gaat het met de kinderen, honden etc?’ ‘ben je nog single?’ en natuurlijk: ‘weet je nog…?’.

In een bepaalde periode in je leven deel je tijd met collega’s. En met sommige collega’s spreek je dan ook buiten het werk af. Omdat het klikt, omdat je bijvoorbeeld in dezelfde levensfase zit of dezelfde hobby deelt.
Het kan zijn dat je je collega’s vaker ziet dan je eigen familie en vrienden. Dat geeft wel aan hoe belangrijk het is om ook op de werkvloer met elkaar open te blijven communiceren. En net als in iedere relatie zijn er ook tussen collega’s fricties en worden er keuzen gemaakt die je niet begrijpt.

Vandaag bleek er iemand te zijn met wie er nog iets ‘hing’ uit het verleden. Ik was niet voorbereid op deze ontmoeting.
Na eerst even de tijd te hebben genomen om te laten bezinken dat diegene er ook was, zijn wij later met een drankje gaan zitten.
In alle openheid, eerlijkheid en vanuit het hart heb ik mijn beleving van destijds kunnen delen. En de ander gaf in dezelfde openheid zijn/haar versie weer en kon uitleggen hoe het destijds was gegaan.
Geen filters, geen verschuilen achter wie of wat dan ook.

Wat was dit fijn! Weer een schim uit mijn verleden opgelost. ‘Poef’ weg en met een gemeende en hartverwarmende omhelzing zijn wij van de reünie weggegaan.

Zijn er voor jou gebeurtenissen uit het verleden die zo nu en dan in je gedachten voorbij komen? Mensen uit je verleden of het heden, waar je nog vragen aan zou willen stellen?
Knagende, schurende kwesties…

Regelmatig raken mensen die gaan overlijden met deze gebeurtenissen in de knoop. Hoe fijn is het dat zaken uit het verleden opgelost kunnen worden. Voordat het te laat is.

Ik vraag jou: heb jij de moed om jouw onopgeloste zaken op te lossen?

Wat betreft die reünie; een zeer geslaagd evenement en voor herhaling vatbaar. Wat een rijkdom te zien en te horen hoe het met de mensen gaat die eens een grote rol in mijn leven hadden.

Lieve groet,
Arianne