Dag omaatje,

Daar ligt ze, stil, alsof ze ligt te slapen. Samen met de assistent van de uitvaartleider heb ik haar mogen verzorgen.
Haar tere lijf gewassen en verzorgd. Haar haren zijn mooi geborsteld en haar bril heb ik weer opgezet. Zo, oma is klaar voor haar laatste dagen hier op aarde.

Haar geest / ziel is al vertrokken, opgehaald door dierbaren en begeleidt naar een wereld van Licht en Liefde. Haar lichaam is een omhulsel, de manifestatie van wie zij was.

Hier ligt een vrouw van 92 jaar oud, haar leven geleefd, haar lichaam is opgeraakt door al die jaren van hard werken en leven.

Opgegroeid in een heel andere tijd dan ik, een heel ander leven geleefd, de oorlog meegemaakt, armoede gekend. Maar, gelukkig, ook de liefde gekend. Gelukkige jaren met haar man en maatje beleefd en genoten.

Zo is het dus om vrede te hebben met de dood van een dierbare. Haar leeftijd speelt hierin een rol, maar misschien nog meer haar eigen overgave en klaar zijn voor een nieuw leven elders.

In deze dagen van afscheid nemen komen de herinneringen als flitsen in de tijd in mijn geheugen terug. Zo kijkend naar haar stille gezicht voel ik mijn liefde voor deze vrouw.
Zij baarde mijn vader en zo kon ik uit mijn ouders geboren worden. En zo konden mijn kinderen weer uit mij geboren worden. Circle of Life.

Afscheid nemen doe je allemaal op je eigen wijze, en ik wens een ieder toe, wanneer de tijd daar is, dat er ruimte wordt geboden. Ruimte en gelegenheid om het op je eigen manier te kunnen doen.
Er zijn geen protocollen van hoe je gemis en verdriet moet ervaren.
En in Nederland, hoewel bekend om alle regelgeving, is er juist heel veel ruimte om op jouw manier invulling te geven. Invulling aan het afscheid nemen, invulling van de dagen na het overlijden en de uitvaart.

Oma’s wensen over deze laatste dagen worden door de familie ingewilligd. En ik, ik neem afscheid op mijn eigen manier. Wetende dat liefde verder draagt dan de grens van de dood.

Dag omaatje, heb het goed daar.