BN’ers, champagne en kaviaar
Op een feestje in november stond ik te praten met de organisator van De Society Lunch.
Blijkbaar straalde ik voldoende ‘society klasse’ uit en kreeg ik ook een uitnodiging.
Toen ik vroeg wat nu eigenlijk het doel was van deze lunch bleek het toch vooral te gaan om gezien te worden.
Mmm…laat dat nu net mijn grote uitdaging te zijn. Mijzelf neerzetten, durven laten zien…

Ik nam na wat getwijfel de uitnodiging aan en in mijn nieuwe cocktailjurk ben ik met mijn lunchgenoot naar Den Haag gereden.

Ja…en dan is het inderdaad kijken…ik struikelde over de BN’ers. Alleen herkende ik driekwart niet. Ik kijk weinig televisie en de Story en Privé lees ik niet.
Gelukkig was mijn lunchgenoot beter op de hoogte en stelde mij hier en daar voor.

Toen ik daar met mijn champagne in mijn hand (de kaviaar heb ik overgeslagen) stond rond stond te kijken, zag ik niets bijzonders aan deze mensen.
Iedereen had wel enorm zijn of haar best gedaan op de juiste kleding (black tie), bij de kapper geweest en sommigen waren ook zichtbaar bij de visagiste langs geweest.
Maar wie zij werkelijk zijn kon ik niet zien aan de buitenkant.
Daar moet je dan toch voor in gesprek.

Rondkijkend naar ongetwijfeld heel veel talenten begon ik mijzelf goed te bevoelen. Wie ben ik? Wat wil ik hier van mijzelf laten zien?
Ik knoopte her en der eens een praatje aan en al snel werd naar mijn werkzaamheden gevraagd.
Er wordt niet gevraagd: ‘wie ben je?’..maar ‘wat doe je?’

In mijn praktijk vraag ik naar wie je bent. Is ons leven niet gewoon een reis vol uitdagingen op zoek naar onszelf?
Ik vind het boeiend om te horen wat je voor werk doet of welke opleiding je hebt gevolgd.
En nog veel boeiender is om te horen wat jou beweegt, waar je blij van wordt, waar je naar verlangd.
Ik wandel een stukje met je mee in je ontdekkingstocht naar jezelf.

Mocht ik volgend jaar weer op zo’n Society Lunch rondlopen ga ik toch eens vragen:
‘Wie ben jij in wezen?’ Dat vinden ze vast een beetje vreemd…

Wat zou jij mij vertellen?

Lieve groet,
Arianne