Een stormachtig weekend en ook vandaag duurt het voort.

In mij kan het soms ook zo stormen. Ik voel mij dan rusteloos, doelloos en gejaagd. Het zit niet in mij om die storm naar buiten te laten komen.

Mijn manier is meestal om naar binnen te keren. Daar kan ik verwoestend tekeergaan. Verhalen maken in mijn hoofd, negatieve gedachten die gevoelens worden.

Wanneer ik nu de storm in mijzelf herken ga ik zoek op naar het oog van de storm. Ik zoek de stilte in mijzelf.

Hoe ik dat doe? Ik ga zitten of liggen op een plek waar ik niet gestoord word. Dan maak ik contact met mijn lijf en ik leg bijvoorbeeld een hand op mijn hart of buik. Ik adem een paar keer bewust in en uit.

Vervolgens ga ik mijn eigen gedachten observeren. En heel vaak blijken die niet waar, niet getoetst. Ik herken inmiddels wanneer ik verhalen aan het maken ben. Hele scenario’s spelen zich dan af in mijn hoofd. Herkenbaar voor je?

Precies, in mijn hoofd, niet in de realiteit. En op de één of andere manier geven die verhalen mij geen positief gevoel. Doemscenario’s.

Maar …gelukkig heb ik de afgelopen jaren ontdekt hoe krachtig ik ben. Ik kan mij bewust richten op positieve gedachten! Ik kan het script zelf aanpassen en geloof mij, dan ziet mijn wereld er ineens stukken beter uit.

Om écht in de stilte te komen ga ik zelfs voorbij aan de gedachten in mijn hoofd.

Wanneer ik op die plek in mijzelf ben, is het stil. Dan kan het buiten nog zo razen, op die plek in mijzelf voel ik rust. Voel ik stilte.

Daar is mijn Ik Ben.

Lieve groet, Arianne