Hoe overleef je in een wereld waarin het voornamelijk om macht en geld gaat? En hoe vind je jouw eigen unieke manier om jouw authentieke wezen uit te drukken?

Na het opnieuw lezen van het boek van Tessa Smits ‘Ik beval van het heelal’ voel ik nog sterker de uitnodiging. De uitnodiging om mij volledig over te geven aan het leven. Aan de liefde. Aan de creativiteit van het universum om dat te geven wat wij nodig hebben. Waar wij ten diepste naar verlangen.

Als ik maar in de buurt kom van het dromen en creëren van mijn droomleven springen de seinen op rood. ‘Ja maar, hoe betaal ik mijn rekeningen dan?’. ‘Tja, zo’n hypotheek gaan wij echt niet krijgen’. Of vastlopen in het bedenken van creatieve manieren om daar te komen waar ik naar toe wil.

In deze wereld zijn wij zo gewend geraakt in beperkingen te denken. Met de deksel op ons hoofd te leven. Wat als nu alles mogelijk is? Wat als je dromen uit kunnen komen?

In mijn leven heb ik ervaren, wanneer ik vertrouwen had én overgave er bijna als vanzelf oplossingen kwamen. Precies dat kwam op mijn pad wat ik nodig had. Of dat nu een huis, een baan, een partner of geld was. Wanneer je niets anders meer kunt dan je overgeven. Overgeven aan het niet weten ‘hoe’ je iets voor elkaar moet krijgen. Juist dan ontstaat er ruimte om te gaan ontvangen.

De uitdaging, of liever gezegd, de uitnodiging is er voor ons allemaal. Herken en stap dan uit jouw overlevingsmechanisme. Stop met vechten, met vluchten, bevries niet langer en pas je niet langer aan.  Ga naar binnen, diep in jou, voel dat jij oké bent. Dat jij veilig bent.

Wij hebben geleerd om hard te werken. En wanneer dingen moeite kosten ze nog waardevoller te vinden. Ik geloof steeds minder in deze ‘waarheden’.

Ik wil uit de overleving en in overgave. Niet meer vluchten in angsten, scrollen, eten of wat dan ook. Niet meer aanpassen aan het systeem zoals het tot nu toe is georganiseerd. Diep in mij hoor ik al langere tijd een stem. Het kan anders en je weet nog niet hoe. Het enige wat ik kan doen om daarachter te komen is te gaan luisteren. Te gaan kijken. En te gaan voelen. Naar de fluisterende stem in mij. Kijken naar de mensen die al geleerd hebben om overtuigingen en waarheden los te laten. En te gaan voelen wat er diep in mij roert. Wat geleefd wil worden.

Ik droom van een plek waar ik kan leven met de mensen waar ik van hou. Ik droom van overvloed die ik kan delen met anderen. En tegelijk ben ik zo dankbaar voor alles wat er al is.

Hoe ben jij aan het overleven? En waar droom jij van?

Lieve groet, Arianne