‘Oh nee hoor, ik heb daar geen last meer van. Ja, er is best veel gebeurd afgelopen jaren, maar dat heb ik een plekje gegeven.’

Een plekje geven is een uitdrukking die wij hier goed kennen. Het is het verwerken van een emotie, ervaring of situatie. Vaak een negatieve overigens. 

Het is een proces van accepteren en leren leven met wat er is gebeurd. Dat kan je op je eigen manier doen. Je hoeft echt niet voor alles in therapie.  Dan zouden wij zeker een tekort een therapeuten en coaches krijgen.

Maar wanneer weet je nu of je iets hebt verwerkt, een plekje hebt gegeven?  Het is duidelijk iets anders dan negeren of het vergeten. Je kunt allerlei ervaringen in laatjes in de je hoofd stoppen. En ervoor kiezen om nooit meer zo’n laatje te openen.

Je kunt gewoon sterven zonder die laatjes ooit nog te hebben geopend. Waarom zou je bewust op zoek gaan naar oude pijnlijke ervaringen?

Wanneer het jouw verlangen om persoonlijke te ontwikkelen dempt. Je wilt positieve veranderingen in je leven brengen en dat lukt niet. Alsof je tegen een onzichtbare muur aan het lopen bent. Je wilt bijvoorbeeld alles onder controle houden. Of je bent bang om te falen.

In mijn praktijk openen wij samen, in alle rust en veiligheid laatje voor laatje. Wat heb je erin gestopt? Hoe ziet het eruit? Hoe voelt het? Wat heb je nodig?
Vanuit het hier en nu ga je de gebeurtenis daadwerkelijk integreren in jouw eigen levensverhaal. En laat je het een onderdeel worden. Dat er mag zijn; gezien is.

En dit is wat mij betreft de betekenis van een plekje geven.

Is er bij jou een laatje dat geopend wil worden?

Lieve groet, Arianne